Wielu z Was zapewne spotkało się ze sformułowaniem, że „Puszcza Kampinoska leży w Kotlinie Warszawskiej”. Ale jak konkretnie przebiegają granice tego regionu geograficznego? Teraz można je prześledzić dokładniej niż kiedykolwiek wcześniej.
Choć przebieg granic regionów geograficznych jest zawsze umowny, to akurat w przypadku Kotliny Warszawskiej granice te są dość wyraźne i generalnie bezsporne – stanowią je bowiem krawędzie pradoliny Wisły. Na północy są one dość strome, a na południu łagodne i lokalnie słabo zauważalne.
Podkreślmy, że to, iż Puszcza Kampinoska uchowała się do naszych czasów, to w dużej mierze zasługa właśnie tego, że leży w Kotlinie Warszawskiej, a więc w obniżeniu, gdzie z jednej strony mamy bagna, a z drugiej wydmy – oba typy terenów mało przydatne do zagospodarowania przez człowieka.
Zapewne jedną z pierwszych osób, która podjęła się wyznaczenia granic Kotliny Warszawskiej jest prof. Jerzy Kondracki – warszawski naukowiec, który jest autorem najpopularniejszego podziału Polski na regiony fizycznogeograficzne. Sęk w tym, że swój podział uwiecznił on na mapie w bardzo niewielkiej skali, tj. 1:500 000, co utrudnia dokładne prześledzenie granic poszczególnych regionów.
Mając to na względzie, zespół geografów z różnych jednostek naukowych podjął się ostatnio próby uszczegółowienia tego podziału oraz naniesienia go na mapę w skali 1:50 000 (szerzej możecie przeczytać o tym TU). Efekty można przeglądać w Geoserwisie GDOŚ – wystarczy uruchomić warstwę Mezoregiony fizycznogeograficzne, która znajduje się w grupie Inne dane środowiskowe.
Jak dostrzeżecie, wcale nie cała Puszcza Kampinoska znajduje się w Kotlinie Warszawskiej. Na przykład lasy w okolicach Leszna położone są powyżej krawędzi pradoliny, na Równinie Łowicko-Błońskiej. Inny większy fragment Puszczy poza Kotliną znajduje się w okolicach Izabelina i Lasek. Z drugiej strony sama Kotlina Warszawska jest znacznie większa niż Puszcza Kampinoska, bo sięga niemal aż po sam Płock.
